Vandaag is onze laatste dag in Anchorage en ook in Alaska. Op het programma staat de beklimming naar Flat Top mountain. We rijden naar de parkeerplaats en komen onderweg nog een eland tegen met een jong. De moeder steekt gewoon de weg over zonder te kijken of er een auto aankomt. Het jong is wat minder zelfverzekerd en kijkt of we wel echt stoppen.
Nadat we de elanden achter ons laten komen we aan bij de parkeerplaats. Het is redelijk vroeg, dus er zijn nog weinig auto's. Onze klim begint direct al goed. Het pad loopt redelijk steil naar boven, maar met ons einddoel in zicht gaan we snel verder. Het pad is goed begaanbaar, maar hoe hoger we komen hoe slechter het pad wordt. En het zou Amerika niet zijn, als ze niet een trap hadden aangelegd! Eigenlijk zou het aanleggen van trappen verboden moeten worden. De trappen liggen hier vol met zand wat ze gevaarlijk glad maakt en bovendien zijn de tussen stappen voor mij te groot en voor Marko te klein. Gelukkig zijn de trappen niet heel erg lang en komen we snel op een vlak stuk. Vanaf dat punt wordt de wandeling een stuk moeilijker. Het pad bestaat uit rosten en het allerlaatste stuk is zo steil dat handen en voeten gebruikt moeten worden. Gelukkig staat onderaan het laatste stuk een waarschuwingsbord dat het vanaf dat punt een gevaarlijke wandeling is. Maar jammer genoeg komen we nog steeds mensen tegen op sportschoenen en zelf een man met een baby op mijn buik. We willen er niet aan denken wat er gebeurt als hij uitglijdt. Ik heb met mijn rugtas al moeite genoeg om naar boven te komen.
Eenmaal boven begrijpen we waarom de berg Flat Top Mountain wordt genoemd. Hij is echt plat aan de bovenkant. We genieten van het mooie uitzicht over Anchorage en eten onze lunch op.
Na de lunch lopen we weer naar beneden, waarvan het eerste stuk voor mij heel erg spannend is. (naar beneden lopen lijkt altijd enger dan omhoog volgens Sandra)
Als we beneden op de parkeerplaats zijn staan er meerdere wagens van de brandweer en ze gaan met een quad naar boven. We kunnen er niet uit opmaken of het om een oefening gaat of dat er echt iemand van de berg afgehaald moet worden.
Omdat we nog geen bruine beer hebben gezien stoppen we even bij de Alaska Zoo. Een rampzalige dierentuin met te kleine hokken en een hoop gestreste dieren. De bruine beer hebben we wel gezien, maar met een zwaar hart lopen we snel de dierentuin weer uit. Deze dierentuin denkt nog niet in het belang van de dieren.
We gaan terug naar onze B&B en pakken de boel in voor morgen.